"I can't believe this Bry.
Paanong hindi ko napansin ang mga ito noon?" She took another drawing and
checked it. Meron talagang 'i love you jean' ang bawat kung titingnang mabuti.
Iyong iba naman ay binurang 'i love you jean' ang naroon.
"Magaling siyang mag-drawing kung ganoon Jean. Dahil kung titingnan mo lang talaga ang mga ito ay hindi mo iyon mapapansin. Not unless you look at every detail of it. Kahit yung mga binurahan eh hindi mo mapapansin dahil maayos niyang naitago. He's been telling you that he loves you all those years Jean." paliwanag ni Bryden at inilapag na ulit ang mga papel.
She took her wallet at may kinuhang isang piraso ng papel doon. Iyon ang drawing na ibinigay ni Nathan sa kanya noong graduation nila. Kahit doon ay meron ring nakasulat na mahal siya nito.
Nilapitan siya ni Bryden at niyakap siya nito. Hinayaan na rin lang niya ang kanyang sarili na umiyak ng umiyak. Kahit kailan ay wala ng pag-asang matupad ang hiling niya. Kahit kailan ay hindi na niya maririnig pa mula kay Nathan ang tatlong salitang iyon. Bakit naman kasi hinintay pa niyang sabihin iyon ni Nathan gayong sa mga gawa nito ay obvious na ipinapakitang mahal siya nito.
Pero paano iyong sandali na nag-alay ito ng kanta at bulaklak kay Hael? At ang pagbibigay sana nito ng singsing sa babae? Naguguluhan na naman siya.
"Nagkita kami ng mommy mo Zack pero may iba na siya. Iniwan na niya tayo." Kinakausap ni Nathan ang natutulog na anak. Napagaan ng maamong mukha nito ang kanyang mabigat na pakiramdam kanina. Himbing na himbing sa pagtulog ang bata.
He touched the pendant of the necklace na bigay ni Jean sa kanya noon. Tinanggal na rin lang niya ang kwintas at matamang tinitigan iyon. He can still feel the pain in his chest dahil sa nakita niya kanina.
"Paano mo nagawang paghintayin ako sa wala Jean. All these years ikaw lang ang minahal ko pero bakit nagmahal ka ng iba? Akala ko pa man din na ako ang lalaking hiniling mo noon. Ang tanga ko pala at nag-assume agad ako nang makita ko itong nakasulat sa likod ng pendant na ito."
Kinuyom niya sa kanyang palad ang kwintas. Naglakad siya patungo sa bukas na bintana ng kanyang silid.
"Goodbye Jean. I don't want you near my heart again. Nasasaktan lang ako. Siguro nga we are born to be just friends forever." Without any other words, ibinato niya sa malayo ang kwintas. Pero ilang sandali ay bigla siyang natauhan. Mabilis siyang tumakbo palabas ng bahay para hanapin ang kwintas.
"Ang tanga mo talaga!!! Nagpadala ka sa ka-dramahan mo!" asar sa sariling sambit niya. Parang tanga tuloy siyang naghahanap sa labas at sa huli ay bigo pa siya.
"Come'on Jean! It's a very beautiful morning! Masarap mag-jogging! Bilisan mo na dyan!" pangungulit ni Bryden kay Jean.
"Maghintay ka nga dyan! Hindi naman mawawala itong San Jose dahil ito nagjojogging sa umaga no!" singhal niya rito. Inayos na niya ang pagkakatali ng sintas niya at saka lumapit kay Bryden.
They jog around San jose nang tumigil siya sa harap ng isang restaurant. Ang ZJ's. She took a deep breath habang hindi man lang inaalis ang tingin sa naturang establishment. Sarado pa iyon dahil alas-singko pa lang nng umaga. Mag-jo-jog na sana siya ulit nang makita niyang nakaupo na sa isang tabi ni Bryden.
"Pwede naman sigurong magpahinga muna dito sa tapat ng restaurant ng mahal mo no?" he grinned.
Nilapitan niya ito at tumabi siya rito. "Pwede nga yata," sagot naman niya at napangiti.
"Di ko aka-- teka," Naputol ang sasabihin nito dahil tumayo ito at may pinulot na kung ano. Nagtaka ang mukhang bumalik ito sa pagkakaupo at may inabot sa kanya.
Tila may tinik na namang tumusok sa puso niya nang tanggapin niya ang inabot ni Bryden sa kanya. Naramdaman na naman niyang namumuo ang luha sa kanyang mga mata. In her hand is the gift she had given to Nathan the night before she left. Itinapon ba nito iyon? Parang puso na rin niya ang itinapon nito.
She checked the back of the pendant at hindi na niya napigilan ang pagtulo ng luha niya. Sinadya niyang pasulatan iyon ng "N, I love you. ZJ" para sekretong iparating dito ang kanyang pagmamahal.
"I gave him this necklace before I left this place Bry," she said.
Matapos nilang mag-jogging ni Bryden ay nanatili lang sila sa bahay buong araw. Parang wala na siyang lakas para lumabas. She stayed at her room para umiyak lang ng umiyak. Sinubukan rin siyang patahanin ng kaibigan pero wala pa ring nangyari kaya hinayaan na lang siya nito.
Nasa ibabaw siya ng kanyang kama at napapalibutan siya ng mga bagay na naibigay sa kanya ni Nathan noon. Pinagmasdan niya ang lahat ng iyon at saka pinahid ang luha sa kanyang pisngi. She took a deep breath at isa-isa niyang ibinalik sa box ang mga iyon. She decidedna hindi na lang mag-aattend sa binyag ng anak ni Nathan. She wanted to be far from him again. Hindi na kaya ng puso niya ang manatili sa lugar na malapit lang ito. She will bring with her all the good and sweet memories. Kahit iyon na lang dahil iyon na rin lang ang meron siya.
Nagbibihis si Nathan sa loob nng silid niya nang mag-ring ang kanyang cellphone. Kinuha niya iyon sa mesa at tiningnan kung sino ang caller. Si Detalie iyon at sinagot niya.
"Hi there! How's your reunion with Zack'z future mom? Oh! I can't wait to see you both in the altar Nathan!" tila puno ng excitement sa boses nito.
Napangiwi naman siya. "She's taken Det. At talagang sinasadya pa niyang kaibigan mo na pasakitan ako dahil nagawa pang makipaglampungan sa tapat ng restaurant ko kaninang madaling araw."
"What do you mean?"
"I know you knew that she has a boyfriend." he said sarcastically.
"Boyfriend? You mean Bryden and Jean?" tumawa ito. "You're crazy Nathan!" Tumatawa pa rin ito.
"Tell me what do you know Det. Ilang taon kong hinintay si Jean. Akala ko magiging masaya na kami sa pagbabalik niya pero-"
"Bryden is not her boyfriend. Business partner at kaibigan niya lang ito." sabi nito.
"Pero-"
"I got to go now! Akala ko pa naman may love progress na kayo. Linawin nyo nga lahat ng issue nyong dalawa! Buhok ko ang nangungulot ng dahil sa inyo eh. Bye."
Hindi magkasintahan si Jean at Bryden? Nasapo ni Nathan ang noo. Talaga namang nagpadalos-dalos na naman siya sa pag-coconclude ng mga bagay-bagay. Bigla ay nataranta siya, paano kung umalis ulit si Jean? No way! Hindi na niya hahayaang mangyari ulit iyon. Palabas na sana siya sa isa pang labasan ng building nang tawagin siya ng isa sa mga service crew ng restaurant niya.
"Sir, may tawag po kayo. Bryden daw po ang pangalan saka importante daw po ang sasabihin."
Tinanguan niya ito at sinabing susunod na. Nagpunta siya sa office niya para doon kausapin ang caller niya.
"Hello, this is Nathan Arguelo speaking." pormal na sabi niya.
"Nathan, you and Jean needs to talk. I don't know if there's really a problem between the two of you but I bet there is. She decided to leave tomorrow if could still catch a flight," hayag nito.
"No, please stop her from leaving. We really need to talk."
"I will. Pero please kung pwedeng ngayon na kayo mag-usap eh wag mo ng patagalin pa. I love her Nathan and I'm hurt triple times as she is kapag nakikita ko siyang nasasaktan."
"Salamat pare. I owe you a lot for this."
"Hurry now man! Andito pa kami sa bahay nila."
"Yeah! Thanks!" Mabilis niyang ibinaba ang telepono at patakbong bumalik sa kwarto niya. Kinuha niya ang kanyang gitara at isinukbit iyon sa likod niya. Patakbo rin siyang lumabas ng building at sakay ang motor niya ay mabilis niyang tinungo ang bahay ng mga Quijano.
Jean is packing her things. Kailangan niyang makaluwas na agad ng Manila para makalayo. And soon as she get there, kukuha na siya ng flight pabalik ng Canada. Her plan is to never set foot again in San Jose. Ilang sandali pa ay natapos na rin siyang mag-pack ng mga gamit. Hindi naman masyadong marami ang inayos niya dahil wala pa yatang apat na araw sila roon.
"Bry, ready ka na ba? Alis na tayo," aniya sa kaibigan.
"Why hurry Jean? Teka, nakita mo ba iyong necklace ko? Na-miss place ko yata," tanong nito at hinanap ang nawawalang bagay.
She rolled her eyes. Ugali kasi ng kaibigan niyang hubarin ang kahit anong borloloy sa katawan bago maligo. At madalas ay nakakalimutan nito kung saan nailagay iyon.
"Bryden naman eh! Bakit ngayon mo pa pinag-missing in action iyang kwintas mo?" asar niyang sabi rito at tinulungan na rin itong maghanap. Abala siya sa paghahanap nang umupo naman ito.
"Oh, nakita mo na ba?" tanong niya. Pinagpapawisan na siya pero wala pa rin siyang nakitang kwintas sa paligid.
Umiling ito. "Mamaya ko na lang ulit hahanapin," tugon nito at humiga sa sofa. Nagmartsa siya palapit rito ang pinukulan ito ng masamang tingin.
"Hoy! Kung ayaw mong hanapin iyong nawawala mong tali sa leeg eh mas mabuti pa yatang umalis na tayo rito. Ayoko ng magtagal pa ng isanng araw dito dahil-- ano yun?" Mabilis siyang nagtungo sa bintana para silipin ang pinanggalingan ng tunog. Someone is playing a guitar outside there house. At hindi siya maaring magkamali kung sino iyon. Walang iba kundi si Nathan.
"Oh God! Anong ginagawa ng lalaking 'yan dito?" padabog na umupo siya sa sofa.
"Eh di nanghaharana!" Bryden grinned and looked outside the window. "Pakinggan ko nga kung gaano kagaling iyang mahal mo," tudyo pa nito.
Napasimangot na lang siya habang natataranta ang puso niya. Hindi niya maintindihan kung bakit naroon si Nathan sa labas ng bahay nila. Ano pang kailangan nito sa kanya gayong may pamilya na ito and for heaven's sake, may anak na ito! Her mind is telling her not to listen to what Nathan is singing. Her mind is telling her to leave. Pero paano niya gagawin iyon gayong ang puso naman niya ay tila gustong pakinggan ang kung ano mang gustong iparating ni Nathan.
She heard Nathan's voice started singing the song with the guitar as its accompaniment. Tila may humaplos sa puso niya nang marinig ang bawat salita sa lyrics ng kantang iyon.
"If I had to live my life without you near me, the days would all be empty, the nights would seem so long. With you I see forever oh so clearly. I might have been in love before but it never felt this strong."
Bumalik sa pagkakaupo si Bryden at siya naman ang napasilip sa may bintana at patuloy na pinakinggan ang kanta ni Nathan.
"Our dreams are young and we both know they'll take us where we want to go. Hold me now, touch me now, I don't want to live without you."
"Bakit hindi ka lumabas at harapin siya Jean?" tanong sa kanya ni Bryden. Binalingan niya ito. Patuloy pa rin sa pagkanta si Nathan sa labas na hindi man lang alam kung lalabasin niya ito o hindi.
"Para ano pa Bry?" malungkot na tanong niya.
"To clear things out between the two of you."
"May anak na siya, may pamilya at may...asawa." Halos hindi niya masabi ng diretso ang huling salita.
"Wala akong napansin wedding ring sa daliri niya nang kamayan ko siya Jean. Hindi naman lahat ng may anak eh may asawa." nakangising tugon nito.
"Ehhh... naguguluhan ako!"
"Kaartehan mo! Get out!" Itinulak na siya ni papunta sa pinto.
Kaya mo 'to Jean! Fight! Bulong niya sa sarili. She finally opened the door and there is Nathan outside their gate still singing. Naglakad siya palapit dito at ilang sandali pa ay ang gate na lang yata ang naghihiwalay sa kanina.
Mataman at masuyo siyang tinitigan nito. Sinalubong niya naman ang titig nitong iyon. Bigla namang bumilis ang pagtibog ng puso niya. Oh how could this man make her heart beat that way?
"Nothing's gonna change my love for you. You ought to know by now how much I love you. One thing you can be sure of, I'll never ask for more than your love. Nothing's gonna chnge my love for you, you ought to know by now how much I love you. The world may change my whole life through but nothings gonna change my love for you."
The song ended at habol ang hiningang nakatitig pa rin ito sa kanya.
"I love you Jean," he said it not breaking the contact.
She opened the gate at saka ito pumasok. Ibinaba nito ang gitara at tuluyan ng lumapit sa kanya. Tama ba ang narinig niyang sabi nito? Na mahal siya nito? Hindi ba ito lasing o kaya nakainom ng kahit konti?
"Jean, I love you." ulit na sabi nito.
Nakatanga lang siya rito nang bigla ay kabigin siya nito at siniil ng halik sa labi. Noon lang siya natauhan. Nagwawala na tuloy lahat ng cells niya sa katawan dahil sa halik na iyon. For five years, noon lang niya ulit natikman ang labi nito. It's the same lips that kiss her before. Ayaw sana niyang tumugon sa halik nito pero puso na mismo niya ang nagdiktang gawin iyon. Pero nang matauhan naman ang utak niya ay saka niya ito itinulak.
"God, Nathan! May anak ka na at may asawa! Paano mo pa nagagawang manghalik ng ibang babae?" singhal niya. Hindi niya alam kung galit siya o nahihiya siya. Ayaw mang aminin ay nagustuhan niya ang halik na pinagsaluhan nila.
"Asawa? I never had a wife Jean." wika nito.
Kunot-noong tinitigan niya ito. "So paano ka nagkaanak? Don't tell me nanganganak na ang mga lalaki ngayon? Wow! Cool ah! Isa na naman ba yan sa ka-wirduhan mo? Aba! At saan naman lumabas ang bata? Dyan sa bunganga mo o baka cesarean ka?"
Tiningnan siya nito ng masama. "Pwede ba tumahimik ka muna?"
"Aba at ang lakas ng loob mong patahimikin ako? Hoy Nathan Neil Arguelo, para sabihin ko sa'yo, nasa teritoryo kita. Kaya kung gusto kong mag-ingay dito mag-iingay ako!"
"Jean naman eh, mahal kita!"
Natigilan siya. Hindi na nga yata guni-guni ang naririnig niya mula rito. For the third time at sinabi nito sa kanyang mahal siya nito.
"Pero..."
"Pwede ako muna ang magsalita?"
Parang bata na tumango lang siya rito. Kinuha nito ang kamay niya at hinawakan iyon at kasabay niyon ay ang pagtatagpo ulit ng kanilang mga mata.
"Hindi ko alam kung saan ako dapat magsisimula, pero sisimulan ko tungkol kay Zack."
Tumango na lang siya. Gusto na rin naman niyang mabigyang linaw ang lahat. Dahil nang sinabi nitong never itong nagkaasawa ay mas naguluhan lang siya.
"Anak si Zack ng isang malayo kong kapamilya. Zack looks like me dahil marami rin kaming pagkakahawig ng ama nito na siyang kapamilya namin. Roger came to our house para ipaampon si Zack. Naawa ako sa bata kaya ako na ang umapon sa kanya. But the day after Roger left Zack to me, namatay siya nang pauwi na siya sa probinsya. Nang nasa akin na si Zack, I felt excited. Noon ko narealize na gusto ko ng magkapamilya and I need to contact the girl na gusto kong maging ina ni Zack."
"Sino?" tanong niya.
"Ikaw. I sent you an invitation para sana umuwi ka. That day you arrived aamin na sana ako sa'yo. But I saw the way Bryden looked at you. Noon ko rin naalala iyong wish mo. So akala ko wala na akong pag-asa. Jean, that day you left me five years ago, pinangako ko sa sarili kong hihintayin kita dahil binigyan mo akong ng dahilan para maghintay."
"At ano naman iyon?"
"I lost the necklace. Tinapon ko yun noong isang araw. Hinanap ko siya pero hindi ko nakita. You had engraved it in there. You told me you love me in there Jean."
Noon nag-unahang pumatak ang luha sa mga mata niya. Pinahid naman iyon ni Nathan gamit ang kamay nito.
"Listen to me Jean, I love you so much. Noon pa man mahal na kita. But I never had the courage to tell you that. I showed you how I feel pero hindi mo yata napansin iyon. Binakuran kita dahil ayokong may umaaligid na ibang lalaki sa iyo. And the drawings, it's all there."
"But what about Hael? Iyong panghaharana mo sa kanya?" she asked. Tumawa naman ito.
"Oh, that! It was all meant for you. Pero bigla akong natatakot kaya kunwari eh si Hael na lang yung hinaharana ko. She knew I love you." he showed his heart-thumping smile.
"And you're giving her this ring as a thank you?" ipinakita niya rito ang singsing.
Sandaling nagulat ito pero ngumiti ulit. "Even that ring is for you. Gusto ko sanang bilhin eh iyong birthstone mo, pero alam ko favorite color mo ang green eh kaya iyan ang binili ko. Teka paano napunta sa'yo yan?" nagtatakang tanong nito.
"Nahulog kaya pinulot ko lang. This sealed my promise that I will not love any other man but you Nathan. The last night we we're together before, I have given you my heart and my love."
"And the day you left, I have known about it." He then gently touched her face. Nagbubunyi ang puso niya nang mga sandaling iyon. Mahal rin siya ni Nathan at pareho lang silang naghintay dahil sa parehong takot rin nilang umamin. It was never too late for the both of them. Mahigpit siyang niyakap nito. Naghiwalay lang sila nang sumulpot si Rave at may inabot kay Nathan. Hindi man lang niya napansin ang pagdating nito.
"Here's the ring pare! Ang layo rin ng byahe ko para umabot lang sa tamang moment ang singsing na iyan." tila pagod na sambit nito.
"Rave! Let's go! Wag ka ng magtagal dyan." dinig niyang sigaw ni Detalie na nasa sasakyan at kinawayan lang siya nito.
Ilang sandali pa ay sila na lang ulit ni Nathan. Lumuhod ito sa harap niya at itinaas ang isang kamay niya.
"Nathan, baka makalimutan kong sabihin. Nasa akin pala iyong kwintas na binigay ko sa'yo. Nakita ko sa tapat ng restaurant mo." she smiled. Gumanti rin lang ng ngiti ito sa kanya at tumikhim bago pa nagsalit.
"Jean, from the time I admitted to myself that I love you, I never loved any other woman since then. When you left me, you have taken my heart without even kowing it. At ngayon, sasabihin ko ulit ang mga salitang dapat noon ko pa sinabi. I love you Jean. Hindi na tayo bumabata pa at gusto ko sanang ikaw na ang makasama ko hanggang sa ating pagtanda. Let me love you and take care of you forever Jean."
She can feel the sincerity of his words. Hindi na niya mapigilan ang parang waterfalls na na luha niya. Nang mga sandaling iyon ay abot langit ang saya niya. Iyon ang kanyang pinakahihintay, ang malaman ang nararamdaman rin ni Nathan para sa kanya.
Tumango-tango pa siya at saka nagpatuloy sa pagsasalita si Nathan. "Jean, marry me, be my wife and be Zack'z mom."
Hindi siya makapagsalita. Nagpo-propose na si Nathan sa kanya.
"I have known you for so long and I have already dreamt a life with you. Jean, with all sincerity, will you be my wife? Will you marry me?"
Tumango siya. Nakailang tango pa siya bago lumabas ang salita sa bibig niya. "Yes! Yes Nathan!" Pinatayo niya ito and embraced him lovingly.
"Teka, ang singsing." anito. Isusuot na sana nito sa kanya ang singsing nang matigilan dahil naroon pa ang isang singsing niya. Natawa na lang siya at tinanggal iyon saka nito sinuot ang bagong singsing sa daliri niya.
In few months time ay mapapalitan ulit ang singsing na iyon ng singsing na magiging seal na ng kanilang panghabam-buhay na sumpaan. They shared sweet kisses at the sidewalk for the third time! She responded to his kiss lovingly. And as soon as the kiss ended he whispered those three sweet words she had longed to hear.
"I love you, Jean."
She grabbed his nape and kissed him lovingly. Iyon ang sagot niya sa sinabi nito. Nang mga sandaling iyon ay sigurado na siya sa sinasabi nito dahil hindi na ito lasing. Akala niya ay hindi na matutupad pa ang hiling niya.
After few months of preparation ay nagpakasal na sila ni Nathan. She's now Mrs. Zahckie Jean Arguelo. They had a church wedding at ang reception ay sa Vicky's, where they had thrown all those stones for their wishes that had already come true the moment they had exchanged their vows and sealed it.
They're now holding hands walking by the shore when Nathan stopped. Nagtapon ito ng bato sa dagat at humiling bago ginawa iyon. Sumunod naman siya sa ginawa nito.
"Anong wish mo?" tanong nito sa kanya.
"Na hindi magbago ang pagmamahal mo sa'kin. That you'll love me everyday and for the rest of the days to come. Ikaw?"
"Same. Teka, may aaminin pa pala ako sa’yo. Ang those times, when you think I’m drunk and I tell you I love you, hindi ako totoong lasing noon Jean. Hindi ko lang talaga kayang aminin pa sa iyo noon na mahal kita." He smiled.
“Oh well, we’re married now. At saka hindi mo na kailangan magpanggap na lasing this time dahil alam na ng lahat na mahal mo ako.” Kinabig siya nito at saka siya ginawaran ng matamis na halik sa labi. Effective pala ang pakulo nitong pahagis-hagis ng bato sa dagat! A wish come true for the both of them.^_^
"Magaling siyang mag-drawing kung ganoon Jean. Dahil kung titingnan mo lang talaga ang mga ito ay hindi mo iyon mapapansin. Not unless you look at every detail of it. Kahit yung mga binurahan eh hindi mo mapapansin dahil maayos niyang naitago. He's been telling you that he loves you all those years Jean." paliwanag ni Bryden at inilapag na ulit ang mga papel.
She took her wallet at may kinuhang isang piraso ng papel doon. Iyon ang drawing na ibinigay ni Nathan sa kanya noong graduation nila. Kahit doon ay meron ring nakasulat na mahal siya nito.
Nilapitan siya ni Bryden at niyakap siya nito. Hinayaan na rin lang niya ang kanyang sarili na umiyak ng umiyak. Kahit kailan ay wala ng pag-asang matupad ang hiling niya. Kahit kailan ay hindi na niya maririnig pa mula kay Nathan ang tatlong salitang iyon. Bakit naman kasi hinintay pa niyang sabihin iyon ni Nathan gayong sa mga gawa nito ay obvious na ipinapakitang mahal siya nito.
Pero paano iyong sandali na nag-alay ito ng kanta at bulaklak kay Hael? At ang pagbibigay sana nito ng singsing sa babae? Naguguluhan na naman siya.
"Nagkita kami ng mommy mo Zack pero may iba na siya. Iniwan na niya tayo." Kinakausap ni Nathan ang natutulog na anak. Napagaan ng maamong mukha nito ang kanyang mabigat na pakiramdam kanina. Himbing na himbing sa pagtulog ang bata.
He touched the pendant of the necklace na bigay ni Jean sa kanya noon. Tinanggal na rin lang niya ang kwintas at matamang tinitigan iyon. He can still feel the pain in his chest dahil sa nakita niya kanina.
"Paano mo nagawang paghintayin ako sa wala Jean. All these years ikaw lang ang minahal ko pero bakit nagmahal ka ng iba? Akala ko pa man din na ako ang lalaking hiniling mo noon. Ang tanga ko pala at nag-assume agad ako nang makita ko itong nakasulat sa likod ng pendant na ito."
Kinuyom niya sa kanyang palad ang kwintas. Naglakad siya patungo sa bukas na bintana ng kanyang silid.
"Goodbye Jean. I don't want you near my heart again. Nasasaktan lang ako. Siguro nga we are born to be just friends forever." Without any other words, ibinato niya sa malayo ang kwintas. Pero ilang sandali ay bigla siyang natauhan. Mabilis siyang tumakbo palabas ng bahay para hanapin ang kwintas.
"Ang tanga mo talaga!!! Nagpadala ka sa ka-dramahan mo!" asar sa sariling sambit niya. Parang tanga tuloy siyang naghahanap sa labas at sa huli ay bigo pa siya.
"Come'on Jean! It's a very beautiful morning! Masarap mag-jogging! Bilisan mo na dyan!" pangungulit ni Bryden kay Jean.
"Maghintay ka nga dyan! Hindi naman mawawala itong San Jose dahil ito nagjojogging sa umaga no!" singhal niya rito. Inayos na niya ang pagkakatali ng sintas niya at saka lumapit kay Bryden.
They jog around San jose nang tumigil siya sa harap ng isang restaurant. Ang ZJ's. She took a deep breath habang hindi man lang inaalis ang tingin sa naturang establishment. Sarado pa iyon dahil alas-singko pa lang nng umaga. Mag-jo-jog na sana siya ulit nang makita niyang nakaupo na sa isang tabi ni Bryden.
"Pwede naman sigurong magpahinga muna dito sa tapat ng restaurant ng mahal mo no?" he grinned.
Nilapitan niya ito at tumabi siya rito. "Pwede nga yata," sagot naman niya at napangiti.
"Di ko aka-- teka," Naputol ang sasabihin nito dahil tumayo ito at may pinulot na kung ano. Nagtaka ang mukhang bumalik ito sa pagkakaupo at may inabot sa kanya.
Tila may tinik na namang tumusok sa puso niya nang tanggapin niya ang inabot ni Bryden sa kanya. Naramdaman na naman niyang namumuo ang luha sa kanyang mga mata. In her hand is the gift she had given to Nathan the night before she left. Itinapon ba nito iyon? Parang puso na rin niya ang itinapon nito.
She checked the back of the pendant at hindi na niya napigilan ang pagtulo ng luha niya. Sinadya niyang pasulatan iyon ng "N, I love you. ZJ" para sekretong iparating dito ang kanyang pagmamahal.
"I gave him this necklace before I left this place Bry," she said.
Matapos nilang mag-jogging ni Bryden ay nanatili lang sila sa bahay buong araw. Parang wala na siyang lakas para lumabas. She stayed at her room para umiyak lang ng umiyak. Sinubukan rin siyang patahanin ng kaibigan pero wala pa ring nangyari kaya hinayaan na lang siya nito.
Nasa ibabaw siya ng kanyang kama at napapalibutan siya ng mga bagay na naibigay sa kanya ni Nathan noon. Pinagmasdan niya ang lahat ng iyon at saka pinahid ang luha sa kanyang pisngi. She took a deep breath at isa-isa niyang ibinalik sa box ang mga iyon. She decidedna hindi na lang mag-aattend sa binyag ng anak ni Nathan. She wanted to be far from him again. Hindi na kaya ng puso niya ang manatili sa lugar na malapit lang ito. She will bring with her all the good and sweet memories. Kahit iyon na lang dahil iyon na rin lang ang meron siya.
Nagbibihis si Nathan sa loob nng silid niya nang mag-ring ang kanyang cellphone. Kinuha niya iyon sa mesa at tiningnan kung sino ang caller. Si Detalie iyon at sinagot niya.
"Hi there! How's your reunion with Zack'z future mom? Oh! I can't wait to see you both in the altar Nathan!" tila puno ng excitement sa boses nito.
Napangiwi naman siya. "She's taken Det. At talagang sinasadya pa niyang kaibigan mo na pasakitan ako dahil nagawa pang makipaglampungan sa tapat ng restaurant ko kaninang madaling araw."
"What do you mean?"
"I know you knew that she has a boyfriend." he said sarcastically.
"Boyfriend? You mean Bryden and Jean?" tumawa ito. "You're crazy Nathan!" Tumatawa pa rin ito.
"Tell me what do you know Det. Ilang taon kong hinintay si Jean. Akala ko magiging masaya na kami sa pagbabalik niya pero-"
"Bryden is not her boyfriend. Business partner at kaibigan niya lang ito." sabi nito.
"Pero-"
"I got to go now! Akala ko pa naman may love progress na kayo. Linawin nyo nga lahat ng issue nyong dalawa! Buhok ko ang nangungulot ng dahil sa inyo eh. Bye."
Hindi magkasintahan si Jean at Bryden? Nasapo ni Nathan ang noo. Talaga namang nagpadalos-dalos na naman siya sa pag-coconclude ng mga bagay-bagay. Bigla ay nataranta siya, paano kung umalis ulit si Jean? No way! Hindi na niya hahayaang mangyari ulit iyon. Palabas na sana siya sa isa pang labasan ng building nang tawagin siya ng isa sa mga service crew ng restaurant niya.
"Sir, may tawag po kayo. Bryden daw po ang pangalan saka importante daw po ang sasabihin."
Tinanguan niya ito at sinabing susunod na. Nagpunta siya sa office niya para doon kausapin ang caller niya.
"Hello, this is Nathan Arguelo speaking." pormal na sabi niya.
"Nathan, you and Jean needs to talk. I don't know if there's really a problem between the two of you but I bet there is. She decided to leave tomorrow if could still catch a flight," hayag nito.
"No, please stop her from leaving. We really need to talk."
"I will. Pero please kung pwedeng ngayon na kayo mag-usap eh wag mo ng patagalin pa. I love her Nathan and I'm hurt triple times as she is kapag nakikita ko siyang nasasaktan."
"Salamat pare. I owe you a lot for this."
"Hurry now man! Andito pa kami sa bahay nila."
"Yeah! Thanks!" Mabilis niyang ibinaba ang telepono at patakbong bumalik sa kwarto niya. Kinuha niya ang kanyang gitara at isinukbit iyon sa likod niya. Patakbo rin siyang lumabas ng building at sakay ang motor niya ay mabilis niyang tinungo ang bahay ng mga Quijano.
Jean is packing her things. Kailangan niyang makaluwas na agad ng Manila para makalayo. And soon as she get there, kukuha na siya ng flight pabalik ng Canada. Her plan is to never set foot again in San Jose. Ilang sandali pa ay natapos na rin siyang mag-pack ng mga gamit. Hindi naman masyadong marami ang inayos niya dahil wala pa yatang apat na araw sila roon.
"Bry, ready ka na ba? Alis na tayo," aniya sa kaibigan.
"Why hurry Jean? Teka, nakita mo ba iyong necklace ko? Na-miss place ko yata," tanong nito at hinanap ang nawawalang bagay.
She rolled her eyes. Ugali kasi ng kaibigan niyang hubarin ang kahit anong borloloy sa katawan bago maligo. At madalas ay nakakalimutan nito kung saan nailagay iyon.
"Bryden naman eh! Bakit ngayon mo pa pinag-missing in action iyang kwintas mo?" asar niyang sabi rito at tinulungan na rin itong maghanap. Abala siya sa paghahanap nang umupo naman ito.
"Oh, nakita mo na ba?" tanong niya. Pinagpapawisan na siya pero wala pa rin siyang nakitang kwintas sa paligid.
Umiling ito. "Mamaya ko na lang ulit hahanapin," tugon nito at humiga sa sofa. Nagmartsa siya palapit rito ang pinukulan ito ng masamang tingin.
"Hoy! Kung ayaw mong hanapin iyong nawawala mong tali sa leeg eh mas mabuti pa yatang umalis na tayo rito. Ayoko ng magtagal pa ng isanng araw dito dahil-- ano yun?" Mabilis siyang nagtungo sa bintana para silipin ang pinanggalingan ng tunog. Someone is playing a guitar outside there house. At hindi siya maaring magkamali kung sino iyon. Walang iba kundi si Nathan.
"Oh God! Anong ginagawa ng lalaking 'yan dito?" padabog na umupo siya sa sofa.
"Eh di nanghaharana!" Bryden grinned and looked outside the window. "Pakinggan ko nga kung gaano kagaling iyang mahal mo," tudyo pa nito.
Napasimangot na lang siya habang natataranta ang puso niya. Hindi niya maintindihan kung bakit naroon si Nathan sa labas ng bahay nila. Ano pang kailangan nito sa kanya gayong may pamilya na ito and for heaven's sake, may anak na ito! Her mind is telling her not to listen to what Nathan is singing. Her mind is telling her to leave. Pero paano niya gagawin iyon gayong ang puso naman niya ay tila gustong pakinggan ang kung ano mang gustong iparating ni Nathan.
She heard Nathan's voice started singing the song with the guitar as its accompaniment. Tila may humaplos sa puso niya nang marinig ang bawat salita sa lyrics ng kantang iyon.
"If I had to live my life without you near me, the days would all be empty, the nights would seem so long. With you I see forever oh so clearly. I might have been in love before but it never felt this strong."
Bumalik sa pagkakaupo si Bryden at siya naman ang napasilip sa may bintana at patuloy na pinakinggan ang kanta ni Nathan.
"Our dreams are young and we both know they'll take us where we want to go. Hold me now, touch me now, I don't want to live without you."
"Bakit hindi ka lumabas at harapin siya Jean?" tanong sa kanya ni Bryden. Binalingan niya ito. Patuloy pa rin sa pagkanta si Nathan sa labas na hindi man lang alam kung lalabasin niya ito o hindi.
"Para ano pa Bry?" malungkot na tanong niya.
"To clear things out between the two of you."
"May anak na siya, may pamilya at may...asawa." Halos hindi niya masabi ng diretso ang huling salita.
"Wala akong napansin wedding ring sa daliri niya nang kamayan ko siya Jean. Hindi naman lahat ng may anak eh may asawa." nakangising tugon nito.
"Ehhh... naguguluhan ako!"
"Kaartehan mo! Get out!" Itinulak na siya ni papunta sa pinto.
Kaya mo 'to Jean! Fight! Bulong niya sa sarili. She finally opened the door and there is Nathan outside their gate still singing. Naglakad siya palapit dito at ilang sandali pa ay ang gate na lang yata ang naghihiwalay sa kanina.
Mataman at masuyo siyang tinitigan nito. Sinalubong niya naman ang titig nitong iyon. Bigla namang bumilis ang pagtibog ng puso niya. Oh how could this man make her heart beat that way?
"Nothing's gonna change my love for you. You ought to know by now how much I love you. One thing you can be sure of, I'll never ask for more than your love. Nothing's gonna chnge my love for you, you ought to know by now how much I love you. The world may change my whole life through but nothings gonna change my love for you."
The song ended at habol ang hiningang nakatitig pa rin ito sa kanya.
"I love you Jean," he said it not breaking the contact.
She opened the gate at saka ito pumasok. Ibinaba nito ang gitara at tuluyan ng lumapit sa kanya. Tama ba ang narinig niyang sabi nito? Na mahal siya nito? Hindi ba ito lasing o kaya nakainom ng kahit konti?
"Jean, I love you." ulit na sabi nito.
Nakatanga lang siya rito nang bigla ay kabigin siya nito at siniil ng halik sa labi. Noon lang siya natauhan. Nagwawala na tuloy lahat ng cells niya sa katawan dahil sa halik na iyon. For five years, noon lang niya ulit natikman ang labi nito. It's the same lips that kiss her before. Ayaw sana niyang tumugon sa halik nito pero puso na mismo niya ang nagdiktang gawin iyon. Pero nang matauhan naman ang utak niya ay saka niya ito itinulak.
"God, Nathan! May anak ka na at may asawa! Paano mo pa nagagawang manghalik ng ibang babae?" singhal niya. Hindi niya alam kung galit siya o nahihiya siya. Ayaw mang aminin ay nagustuhan niya ang halik na pinagsaluhan nila.
"Asawa? I never had a wife Jean." wika nito.
Kunot-noong tinitigan niya ito. "So paano ka nagkaanak? Don't tell me nanganganak na ang mga lalaki ngayon? Wow! Cool ah! Isa na naman ba yan sa ka-wirduhan mo? Aba! At saan naman lumabas ang bata? Dyan sa bunganga mo o baka cesarean ka?"
Tiningnan siya nito ng masama. "Pwede ba tumahimik ka muna?"
"Aba at ang lakas ng loob mong patahimikin ako? Hoy Nathan Neil Arguelo, para sabihin ko sa'yo, nasa teritoryo kita. Kaya kung gusto kong mag-ingay dito mag-iingay ako!"
"Jean naman eh, mahal kita!"
Natigilan siya. Hindi na nga yata guni-guni ang naririnig niya mula rito. For the third time at sinabi nito sa kanyang mahal siya nito.
"Pero..."
"Pwede ako muna ang magsalita?"
Parang bata na tumango lang siya rito. Kinuha nito ang kamay niya at hinawakan iyon at kasabay niyon ay ang pagtatagpo ulit ng kanilang mga mata.
"Hindi ko alam kung saan ako dapat magsisimula, pero sisimulan ko tungkol kay Zack."
Tumango na lang siya. Gusto na rin naman niyang mabigyang linaw ang lahat. Dahil nang sinabi nitong never itong nagkaasawa ay mas naguluhan lang siya.
"Anak si Zack ng isang malayo kong kapamilya. Zack looks like me dahil marami rin kaming pagkakahawig ng ama nito na siyang kapamilya namin. Roger came to our house para ipaampon si Zack. Naawa ako sa bata kaya ako na ang umapon sa kanya. But the day after Roger left Zack to me, namatay siya nang pauwi na siya sa probinsya. Nang nasa akin na si Zack, I felt excited. Noon ko narealize na gusto ko ng magkapamilya and I need to contact the girl na gusto kong maging ina ni Zack."
"Sino?" tanong niya.
"Ikaw. I sent you an invitation para sana umuwi ka. That day you arrived aamin na sana ako sa'yo. But I saw the way Bryden looked at you. Noon ko rin naalala iyong wish mo. So akala ko wala na akong pag-asa. Jean, that day you left me five years ago, pinangako ko sa sarili kong hihintayin kita dahil binigyan mo akong ng dahilan para maghintay."
"At ano naman iyon?"
"I lost the necklace. Tinapon ko yun noong isang araw. Hinanap ko siya pero hindi ko nakita. You had engraved it in there. You told me you love me in there Jean."
Noon nag-unahang pumatak ang luha sa mga mata niya. Pinahid naman iyon ni Nathan gamit ang kamay nito.
"Listen to me Jean, I love you so much. Noon pa man mahal na kita. But I never had the courage to tell you that. I showed you how I feel pero hindi mo yata napansin iyon. Binakuran kita dahil ayokong may umaaligid na ibang lalaki sa iyo. And the drawings, it's all there."
"But what about Hael? Iyong panghaharana mo sa kanya?" she asked. Tumawa naman ito.
"Oh, that! It was all meant for you. Pero bigla akong natatakot kaya kunwari eh si Hael na lang yung hinaharana ko. She knew I love you." he showed his heart-thumping smile.
"And you're giving her this ring as a thank you?" ipinakita niya rito ang singsing.
Sandaling nagulat ito pero ngumiti ulit. "Even that ring is for you. Gusto ko sanang bilhin eh iyong birthstone mo, pero alam ko favorite color mo ang green eh kaya iyan ang binili ko. Teka paano napunta sa'yo yan?" nagtatakang tanong nito.
"Nahulog kaya pinulot ko lang. This sealed my promise that I will not love any other man but you Nathan. The last night we we're together before, I have given you my heart and my love."
"And the day you left, I have known about it." He then gently touched her face. Nagbubunyi ang puso niya nang mga sandaling iyon. Mahal rin siya ni Nathan at pareho lang silang naghintay dahil sa parehong takot rin nilang umamin. It was never too late for the both of them. Mahigpit siyang niyakap nito. Naghiwalay lang sila nang sumulpot si Rave at may inabot kay Nathan. Hindi man lang niya napansin ang pagdating nito.
"Here's the ring pare! Ang layo rin ng byahe ko para umabot lang sa tamang moment ang singsing na iyan." tila pagod na sambit nito.
"Rave! Let's go! Wag ka ng magtagal dyan." dinig niyang sigaw ni Detalie na nasa sasakyan at kinawayan lang siya nito.
Ilang sandali pa ay sila na lang ulit ni Nathan. Lumuhod ito sa harap niya at itinaas ang isang kamay niya.
"Nathan, baka makalimutan kong sabihin. Nasa akin pala iyong kwintas na binigay ko sa'yo. Nakita ko sa tapat ng restaurant mo." she smiled. Gumanti rin lang ng ngiti ito sa kanya at tumikhim bago pa nagsalit.
"Jean, from the time I admitted to myself that I love you, I never loved any other woman since then. When you left me, you have taken my heart without even kowing it. At ngayon, sasabihin ko ulit ang mga salitang dapat noon ko pa sinabi. I love you Jean. Hindi na tayo bumabata pa at gusto ko sanang ikaw na ang makasama ko hanggang sa ating pagtanda. Let me love you and take care of you forever Jean."
She can feel the sincerity of his words. Hindi na niya mapigilan ang parang waterfalls na na luha niya. Nang mga sandaling iyon ay abot langit ang saya niya. Iyon ang kanyang pinakahihintay, ang malaman ang nararamdaman rin ni Nathan para sa kanya.
Tumango-tango pa siya at saka nagpatuloy sa pagsasalita si Nathan. "Jean, marry me, be my wife and be Zack'z mom."
Hindi siya makapagsalita. Nagpo-propose na si Nathan sa kanya.
"I have known you for so long and I have already dreamt a life with you. Jean, with all sincerity, will you be my wife? Will you marry me?"
Tumango siya. Nakailang tango pa siya bago lumabas ang salita sa bibig niya. "Yes! Yes Nathan!" Pinatayo niya ito and embraced him lovingly.
"Teka, ang singsing." anito. Isusuot na sana nito sa kanya ang singsing nang matigilan dahil naroon pa ang isang singsing niya. Natawa na lang siya at tinanggal iyon saka nito sinuot ang bagong singsing sa daliri niya.
In few months time ay mapapalitan ulit ang singsing na iyon ng singsing na magiging seal na ng kanilang panghabam-buhay na sumpaan. They shared sweet kisses at the sidewalk for the third time! She responded to his kiss lovingly. And as soon as the kiss ended he whispered those three sweet words she had longed to hear.
"I love you, Jean."
She grabbed his nape and kissed him lovingly. Iyon ang sagot niya sa sinabi nito. Nang mga sandaling iyon ay sigurado na siya sa sinasabi nito dahil hindi na ito lasing. Akala niya ay hindi na matutupad pa ang hiling niya.
After few months of preparation ay nagpakasal na sila ni Nathan. She's now Mrs. Zahckie Jean Arguelo. They had a church wedding at ang reception ay sa Vicky's, where they had thrown all those stones for their wishes that had already come true the moment they had exchanged their vows and sealed it.
They're now holding hands walking by the shore when Nathan stopped. Nagtapon ito ng bato sa dagat at humiling bago ginawa iyon. Sumunod naman siya sa ginawa nito.
"Anong wish mo?" tanong nito sa kanya.
"Na hindi magbago ang pagmamahal mo sa'kin. That you'll love me everyday and for the rest of the days to come. Ikaw?"
"Same. Teka, may aaminin pa pala ako sa’yo. Ang those times, when you think I’m drunk and I tell you I love you, hindi ako totoong lasing noon Jean. Hindi ko lang talaga kayang aminin pa sa iyo noon na mahal kita." He smiled.
“Oh well, we’re married now. At saka hindi mo na kailangan magpanggap na lasing this time dahil alam na ng lahat na mahal mo ako.” Kinabig siya nito at saka siya ginawaran ng matamis na halik sa labi. Effective pala ang pakulo nitong pahagis-hagis ng bato sa dagat! A wish come true for the both of them.^_^
_Wakas_
nice one! :) nakaka-in love naman. haha. true story ba 'to?
ReplyDeletehindi naman.. though inspired by the true identities ng characters.. hehehe... ginawan ko lang ng happy ending... :D
ReplyDeleteah, yong characters ang real? siguro barkadahan n'yo 'yan, ano? hehe
Deletehahaha... parang ganun... classmates ko actually nung high school.. hehehe...
Deletenice naman. naisipan ko din gumawa ng ganyan dati kaso di talaga ako talented pagdating dyan. hehe
Deletehehehe... nakakagawa lang naman ako kapag hindi ako tinatamad at pag talagang na-eexcite ako... kaya nga dami ko na rin nasimulan pero yung iba hndi ko na nadugtungan.. :D
Deleteah, ganun? maybe, I'll try it again one day :)
Delete