Rave's Confession: Chapter 8

“Detalie...”

She heard the voice called her name again. She felt hesitant to face him. Mula nang maghiwalay sila ni Martin ay wala na siyang narinig na anumang balita mula rito, maliban na lang sa mga nababasa niya minsan sa posts nito sa Facebook. Her heart beat is racing faster and she can’t even manage to move her feet. Feeling niya ay ipinako na siya roon. She wants to run away but she can’t. Unti-unti niyang nararamdaman na papalapit na ito sa kanya.

“Det... I missed you...”

Naramdaman na lang niya ang kamay nito sa balikat niya at saka rin lang niya nagawang kumilos. Nang hawakan kasi siya nito ay tila bumalik sa alaala niya ang lahat ng sinabi nito bago sila maghiwalay. Bumalik ang sakit na naramdaman niya noon nang binitawan siya nito na hindi man lang niya alam kung ano talaga ang dahilan. Ngayon na siguro ang tamang panahon para ilabas niya ang lahat ng naging hinanakit niya rito. With rage, she moved away and faced him.

“Ang ka-” She’s about to slap him pero natigilan siya, instead her hands went directly to her face covering her mouth in shock. Nalunok niya rin ang lahat ng gusto niyang sabihin rito nang makita ito. His features had changed, hindi na ito katulad ng dati noong huli niya itong makita.Obvious na malaki ang ipinayat nito. Hindi niya alam kung ano ang nangyari rito, but she can tell from what she can see that he is sick.

“Martin...” she almost whispered. Hindi na niya alam ang sasabihin rito.

“Det... I’m sorry for everything. I’m sorry for causing you so much pain before.” Mangiyak-iyak ito habang nagsasalita. She can now feel pity for him. Bigla na lang nawala ang sama ng loob niya rito at napalitan ito ng awa. Lumapit pa ito sa kanya at hinawakan ang mga kamay niya saka siya hinila sa lugar kung saan mas magkakarinigan sila.

“I’m so sorry Det... Kung ano man ang mga nalaman mo noon, na akala mo niloloko kita, hindi totoo ‘yon. Saka never kang nagkulang sa’kin. Sobra-sobra nga ang pagmamahal na binigay mo sa’kin noon at hindi iyon nakakasakal. Nakakataba ng puso ang pagmamahal mo Detalie. I am thankful na nakilala kita at hindi ako nagsisisi na ikaw ang babaeng pinili kong mahalin.Ang babaeng huli kong mamahalin. Det... I’m sick... and i’m-”

“Sshhhh...” She stopped him from saying the word. She doesn’t want to hear it. Kung noon habang kausap niya ito at nakikipaghiwalay sa kanya ay parang tinutusok ang puso niya sa sobrang sakit, ngayon naman ay ganoon pa rin, pero iyon ay dahil na sa sobrang awa na nadarama niya para rito. Ngayong nalaman pa niyang hindi naman pala talaga siya ipinagpalit nito, naisip niyang hindi ito nararapat sa kalagayan nito ngayon. He still is a very nice man after all.

“Let’s face it Det... I’m dying... Tanggap ko na ‘yon. Noon pa man bago ako nakipaghiwalay sa’yo alam ko ng konti na lang ang natitira kong panahon para mabuhay. Kaya sa halip na iparamdam ko sa’yo kung gaano kita kamahal hanggang sa huling sandali ng buhay ko, pinili kong saktan ka para pagdating ng panahong ‘to, na malalaman mo na ang tunay na kalagayan ko, ay alam kong mas madali mo ng matatanggap ang susunod pang mangyayari sa’kin. Hindi ko sinabi sa’yo dahil alam kong hindi ka papayag na maghiwalay tayo. Gusto ko lang makita kang masaya bago pa man ako mawala Det... You deserve someone who will take care of you and love you more than the way you love him.”

Hindi na nya mapigilan ang luha sa mga mata niya kaya nag-unahan na itong dumaloy sa pisngi niya. She can’t help it and she felt weak at the very moment. Hindi pa rin niya alam ang sasabihin rito. Paano naman kasi eh puro sama ng loob ang dala-dala niya sa puso niya para rito mula noong naghiwalay sila. Wala talaga siyang kaalam-alam sa tunay na kalagayan nito.

“Detalie... I love you and I want you to be happy with someone far worthy than me kaya ko nagawang makipaghiwalay sa iyo noon.” patuloy pa nito at saka pinahid ng daliri nito ang basang pisngi niya. “And please don’t cry. I want you to be happy di ba? Babatukan kita kapag umiyak ka pa.”

“I’m so sorry too Martin... I’m sorry!” Yumakap sya rito at gumanti naman ito ng yakap sa kanya.

Hindi niya alam kung magi-guilty sya na sa loob ng mga panahong akala nya eh niloko sya nito, ito naman pala ay nakikipaglaban sa sakit nito at nahihirapan.

“Detalie...”

Then she heard another familiar voice. Of course it is familiar because the man who has that tone is the same man she loves now. Dahan-dahan siyang kumawala mula sa pagkakayakap ni Martin at nilingon ang pinanggalingan ng boses.

She then faced Martin again. “Martin...”

He stared at her, eye to eye before he had spoken. “Det... is he the lucky guy?” He whispered.

“Yes...” pabulong rin na sagot niya. Ilang metro pa rin ang layo ni Rave sa kanila kaya alam niyang hindi nito naririnig kung ano man ang usapan nila ni Martin. Hawak na lang ngayon ni Martin ang kamay niya. At kung ano man ang isipin ni Rave, alam na man niya kung paano magpapaliwanag rito.

“Have you already told him that you love him?”

Umiling sya. “Natatakot ako eh...”

“Come’ on Det! Where’s the fighter I used to know?” Nakangiti na ito sa kanya at hinawakan sya sa balikat. Pinaikot siya nito paharap kay Rave. “Tell him now. Obvious naman na gusto ka rin niya oh,” at saka itinulak siya nito papunta kay Rave. Nilingon niya naman muna si Martin bago siya naglakad palapit kay Rave. And there she saw Martin smiling. Masaya na rin siya para rito. She’s also thankful for having Martin in her life and then she walk towards Rave.Nakangiti rin ito sa kanya.

“Rave...”

“Akala ko iniwan mo na ako dito.” He smiled at naglakad rin para salubungin siya. She held his hands and dragged him palapit kay Martin. Gusto niya itong makilala ni Martin. Para naman kahit papaano ay makilala ni Martin ang lalaking pinili rin niyang mahalin.

Hindi man lang niya makita sa mukha ni Rave na nagseselos ito sa nakita nito kanina o kahit nagtatampo man lang. Pero bago niya isipin iyon, ipapakilala niya muna ito sa lalaking minahal niya noon.

“Rave... I want you to meet Martin. And Martin, this is Rave.”

“Hi pare...”

Nagshakehands ang dalawa.

“Rave, can I ask you a little favor?” Agad na tanong ni Martin rito.

“Yeah, sure.” sagot ni Rave.

“Hmm... I think hindi magandang idea na maririnig mo ang favor ko sa kanya Detalie.” Martin gave her a smile and winked. Saka naman bumitaw muna sa kanya si Rave at inakbayan si Martin saka naglakad ang dalawa palayo sa kanya. Iyong tama lang na hindi niya maririnig ang kung ano mang pag-uusapan ng mga ito.

Ilang sandali pa ay bumalik na rin ang dalawa at pareho pang nakangiti. Lalo tuloy siyang na-curious kung ano ang pinag-usapan nila. Di bale, sa isip niya, tatanungin na lang niya si Rave mamaya kapag sila na lang dalawa. Bumalik na ulit sa tabi niya si Rave at ginagap ulit ang kamay niya.

“Don’t break you’re promise Rave.” ani Martin.

“I won’t.” tugon ni Rave.

“Martin- oh... sorry!’

Sabay pa silang tatlo na binalingan ang pinanggalingan ng boses na iyon. Then she saw Jovie, Martin’s cousin. Ito siguro ang kasama ni Martin na nagpunta sa homecoming.

“It’s okay Jov... tapos na rin naman kaming mag-usap. We have to go Det, Rave,” Then he gave them both a weak smile. Hindi na naman niya maiwasan maluha. Pero siguro naman hindi na iyon napapansin ni Martin dahil medyo madilim na roon, pinatay na kasi ang ilaw para sa konting sayawan sa gitna ng dance floor. Sinundan lang nila ng tingin ang papalayong si Martin. At tuluyan na ngang tumulo ulit ang luha niya.

“He’s just a nice guy. He doesn’t deserve to die so so-”

Hindi na nya naituloy pa ang sasabihin dahil bigla na lang syang hinawakan ni Rave sa magkabilang balikat at napaharap siya rito, kasabay niyon ay ang walang pirmisong pag-angkin nito ng labi niya. Nawala na lahat ng depensa niya. She responded to his kiss and really admitted to herself that she love Rave! Yes, she loves him!

“I love you Det...” he said as soon as the kiss ended.

“I love you too Rave...” she answered whole heartedly. Wala ng deny-deny pa. Iyon naman talaga ang totoo niyang nararamdaman. At least ngayon, ay malaya na ang puso niya sa mga sama ng loob niya noon. Libreng-libre na ang puso niya para magmahal ulit.

“Say it again Det...”

“Say it again for me... Cause I love the-” hindi na naman niya natuloy ang pagkanta dahil hinalikan siya nito.

“Just say it please...”

“Cause I love the way it feel... when you-” He kissed him again. Aba! Kung ganito pala ang epekto rito pag kumakanta siya ay bigla na lang siya nitong hahalikan, parang gusto niyang kumanta na lang forever. She let out a short laugh at look at him in the eye.

“Please say it Detalie... tell me again that you love me,”

“Say it again... say it-” Hindi na naman niya naituloy dahil inangkin ulit nito ang labi niya. Her heart seems to be dancing for joy now.

“Ang kulit mo.... I just want to hear it a-”

“I love you Rave! I love you so much!!! Satisfied?” She grinned and reached for his lips and kissed him lovingly. After the kissed ay kumalas ito mula sa pagkakayakap niya. At saka siya hinila patungo sa mataong parte ng gym kung saan ginaganap ang program.

But the moment they reached the middle of the dance floor ay bigla lang siya nitong binitiwan at iniwan sa gitna. Ganoon na lang ba yun? Pagkatapos niyang sabihin rito na mahal niya ito ay iiwan na lang siya nitong bigla mag-isa sa gitna ng maraming tao? Then suddenly the music stopped. Nagsibalikan naman ang mga tao sa kani-kanilang pwesto at siya na lang ang naiwan sa gitna. Aalis na sana siya para pumunta rin sa pwesto nila nang biglang isang tinig na lang ang narinig ng buong gym. It’s Rave’s voice.

“Wait Det... Stay there please...”

At saka niya nakita si Rave na hawak-hawak ang microphone palapit sa kanya. Nakatingin pa ang lahat ng tao sa kanila. Parang bigla namang nag-init ang pisngi nya.

“Pare, eto na pala yung flowers.” Sumulpot naman si Nathan at iniabot rito ang isang bouquet ng white roses.

“Thanks pare.” dinig niyang sagot nito at lumapit na ng tuluyan sa kanya.

“Det...” he starts talking in the microphone. Dinig ng lahat ng naroon ang kung anumang sasabihin nito, “Please take this white roses as a sign of my pure intentions to you. I love you so much Detalie and I just want everyone to hear it. Kung alam mo lang kung gaano ako kasaya na dumating ka sa buhay ko. You already told me you love me, and I promise na ikaw na rin lang ang babaeng pakamamahalin ko. I know we’re still young pero gusto ko pa ring ipangako ito sa’yo. I will take of you and will love you everyday Det.”

Sobra ang sayang nararamdaman niya at nanginginig pa ang kamay niya nang tanggapin niya ang bulaklak mula rito. Masaya siya at ipinagmamalaki ni Rave sa lahat ang pagmamahal nito sa kanya. Hindi nga talaga siya nagkamali ng piniling lalaki. Alam niyang magiging masaya rin talaga para sa kanya si Martin.

“Thank you, Rave. I love you too!”

Then they hugged each other and he gave her a quick kiss on the lips. Wala na siyang ibang mahihiling pa. Mahal na mahal niya si Rave at ramdam niyang mahal rin siya nito.

“Sobraang cheeeessssyyyyyy!!!!!!!!!!” dinig niyang malakas na sigaw ni Nathan mula sa table ng batch nila.

“Tumahimik ka nga! Panira ka ng moment eh!!! Manood na lang tayo.” Saway naman ni Jean rito at saka binalingan naman sila. “Continue na kayo guys... wag nyo ng pansinin ang unggoy na ‘to!”

Nagpalakpakan ang lahat ng taong naroon. Daig pa nila ang nagkaroon ng isang marriage proposal na tinanggap niya kung makapalakpak ang lahat. Pero kung ano man ang isipin ng lahat eh wala na siyang pakialam. Kanyang-kanya na si Rave.

 PREVIOUS NEXT