Blue's Confession: Chapter 5

Ilang minuto din ang naging byahe nila ni Blue bago narating ang venue ng party. Nang huminto na sila ay mabilis at naunang bumaba ang binata para pagbuksan pa siya ng pinto ng kotse. Naiilang lang tuloy siya sa ginagawa nito.

“Blue, you don’t really have to do that,” bulong niya rito.

“You complain too much, Audrie. Gentleman lang talaga ako,” nakangiting sagot naman nito sa kanya.

Nabigla lang siya nang hawakan nito ang kamay niya at inilagay sa braso nito. Ngayon ay naka-abrasiete na siya rito. At nasa ganoong ayos sila na pumasok sa malaking bakuran ng mga Saavedra. Maraming bisita ang naroon at halos mabulag siya sa kulay peach.

Naramdaman niya ang paglapit ng mukha ni Blue sa kanya na siyang ikinataranta niya. “I almost forgot to tell you that really look beautiful tonight, Audrie.”

Naramdaman na niya ang paglayo ng mukha nito saka niya ito binalingan. “Thanks, pero huwag mo ng ulitin ang pagbulong mo ng ganoon, pwede?”

Kumunot ang noo nito, “Why?”

“Kinikilabutan ako, eh.” She grinned and he just laughed.

“Blue! Ang tagal niyo, ha! Kanina ko pa kayo hinihintay,” salubong ng isang magandang babae na nakasuot ng peach na gown. Kung hindi siya nagkakamali ay ito ang pinsan ni Blue na si Peach.Hindi naman masyadong mahilig sa colors ang pamilya ng mga Saavedra.

Maliwanag na maliwanag ang malawak na bakuran ng mga Saavedra at feel na feel niya ang ang magandang abience roon lalo pa at pakiramdam niya ay nasa peach world siya! Hindi halatang maki-peach talaga ang celebrant!

“Hi, I’m Peach and I’m Blue’s cousin. I’m glad you came, Audrie!” malambing na wika sa kanya ng dalaga bago ito bumeso sa kanya at sa pinsan nito.

“Happy Birthday!” aniya rito saka inabot ang regalo niya rito. “Pagpasensyahan mo na lang iyang gift ko, ha. Ako lang kasi ang nag-bake niyan.”

“You bake?” sabay pang sabi ng magpinsan at nagkatawanan ang mga ito.

Tumango siya.

“Wow! Anyway, thank you at talagang nag-abala ka pa. Maupo na kayo,” ani Peach.

“Happy Birthday, couz! Iyong gift ko sa’yo, nasa kotse,” ani naman ni Blue at kumindat pa.

“Yeah, fine! Pumwesto na nga kayo at nang maka-upo na rin itong si Audrie,” sabi ni Peach at bumaling sa kanya, “I hope you’ll enjoy the party, Audrie. Thanks again! Iwanan na muna kita kay insan.”

“Sure. Happy Birthday din ulit.”

Iginiya na siya ni Blue sa bakanteng table. Pansin niya ang tingin na ipinupukol sa kanya ng ibang bisita na naroon at lalo lang siyang naiilang.

“Relax, Audrie. Mga mababait naman iyang mga kaibigan ng pinsan ko. And I’m here, hindi kita iiwan.”

“Pasensya na talaga,” tanging sagot niya.

Nagsimula na ang program kaya naging abala na rin ang lahat. Natutuwa siya dahil totoo ang sinabi ni Blue, mga mamababait nga ang bisita ni Peach. May iba nga lang na talagang matataray pero hindi na lang niya pinansin. Tinupad rin ni Blue ang sabi nitong hindi siya iiwan kaya kahit papaano ay na-enjoy na rin niya ang party. Mas nagulat lang siya nang sa kalagitnaan ng party ay dumating ang mga kaibigan niyang si Micheal at Justine.

“Bakit hindi niyo sinabing pupunta kayo?” tanong niya agad sa dalawa.

“Sabi kasi ni Blue huwag sabihin sa’yo at baka daw hindi ka sumabay sa kanya. Na-late pa nga kami kasi itong si Micheal ang tagal magpaganda,” sagot ni Justine.

“Hey, guys! I’m glad you came! Maiwan ko nga pala muna kayo, ha. Nandito na pala ang parents ko. Audrie, pwede mo ba akong samahan?”

Nagulat siya. “Ha? Bakit naman?”

“I just want them to meet you,” anito.

“What? Adik ka ba? Eh, daig ko pa ang girlfriend mo kung ipapakilala mo ako sa kanila. Ayaw ko! Nakakahiya!”

“Ay, girl! Go na! Ipapakilala ka lang naman as a friend. Assuming ‘to,” biro ni Micheal.

“Tsee! Sige na nga! Lagot ka talaga sa akin, Blue!”

Tumawa lang ang binata saka sila magkasabay na naglakad patungo sa kinaroroonan ng magulang nito. At lumagpas pa sa langit ang hiya niya nang malamang hindi lang pala sa magulang nito siya ipapakilala. Kundi pati na rin sa lolo nito at mga tito at tita. Blue, kakalbuhin talaga kita pagkatapos nito!!!

“Kumusta naman manligaw itong apo ko, iha?” tanong ng Lolo nito na siyang ikinagulat niya. Teka, kelan lang ba sila nagsimula sa deal nilang iyon at parang alam na agad ng pamilya nito?

“A-ah, ho? A-ayos naman po.” She smiled. Hindi niya talaga alam ang sasabihin lalo pa at nakatingin sa kanyang mga ito. “Saka napaka-gentleman naman po ng apo niyo.”

“Naku, Audrie. Sana hindi ka binibigyan ng sakit sa ulo nitong binata namin,” ani ng ina ni Blue.

“Hon, wag mo namang siraan itong anak natin,” wika ng ama ni Blue. Nagkatawanan lang ang pamilya nito at si Blue naman ay napakamot sa ulo. Napangiti na rin lang siya dahil mukha namang mababait ang mga ito.

Marami ang naging tanong ng mga kapamilya nito sa kanya at sinagot naman niya ang mga iyon. Daig pa niya ang nalagay sa hot seat dahil sa mangyaring interrogation. Kung alam lang ng mga ito na hindi naman talaga seryoso si Blue sa panliligaw sa kanya. Ang hindi lang niya maintindihan ay kung bakit kailangan pang ipakilala siya ng binata sa pamilya nito.

Matapos ang kausapin ang pamilya nito ay bumalik na sila sa table kung nasaan ang dalawa niyang kaibigan. Nagkwentuhan rin silang magkakaibigan, in-enjoy ang masasarap na pagkain at ang party. Muli ay nagpaalam sa kanya si Blue na may pupuntahan at kakausapin lang saglit at hinayaan naman niya ito.

Natigilan lang siya nang makitang isang maganda at seksing babae ang kausap nito. Malayo ang ayos ng babae sa ayos ng mga bisitang naroon, but she managed to be confident and look good. Naka-pony tail lang ang buhok nito, suot ang peach blouse at gray cargo pants. Sa palagay niya ay kararating lang nito dahil hindi niya ito napansin kanina.

Pansin pa niyang masaya si Blue na kausap ang babae. Sino naman kaya iyon?

“Hi! You must be, Audrie?” nakangiting tanong ng isang babae naka-suot ng fuchsia pink dress. You must be fuchsia? “I’m Fuchsia, Blue’s cousin.” Tama nga ang nasa isip niya!

“Yes, I’m Audrie. Nice meeting you, Fuchsia, these are my friends, Micheal and Justine.” Nakipagkamay naman rito ang dalawang kaibigan. “Upo ka.”

Umupo naman ito at lumingon sa kinaroroonan ng pinsan nitong si Blue. “I bet you’re wondering who that girl is. She’s Maricris, Blue’s first love but sad to say na hindi naging sila.”

Tumango-tango siya. Kaya naman pala masayang-masaya si Blue na kausap ito.

“Ang ganda niya girl, talo ka na! Gusto mo uwi na tayo?” biro ni Micheal.

Natawa lang sa Fuchsia sa hirit ng kaibigan niya. “No, don’t you worry, Audrie. She’ll definitely not gonna snatch Blue from you. Aside from the fact that Maricris doesn’t like Blue, she’s also a Saavedra, apo ng kapatid sa labas ni Lolo.”

“Ooohh, di nga?” sabay pang sambit ni Justine at Michael.

Gusto niyang matawa. Hindi niya alam kung bakit pero siguro dahil wala palang katuturan ang kanina ay naramdaman niyang inggit sa babae. Akala pa man din niya ay may kung anong namamagitan sa dalawa at tila nabunutan siya ng tinik sa nalaman.

“Yes and here they come,” wika ni Fuchsia nang makitang papunta sa direksyon nila si Blue at Maricris.

Pagkalapit ng dalawa ay agad namang pinakilala sa kanya ni Blue si Maricris. Mabait ang dalaga at sinabi pa nitong magta-transfer ito sa SJA next semester. Pareho pa ang kurso nila at tiyak niyang magiging kaklase niya ito sa ibang subjects.

“It’s nice to meet you, Audrie. I’m hoping we could be really good friends,” ani Maricris sa kanya.

“Same here,” matipid niyang sagot.

Madaling araw na natapos ang party at mag-aalas tres na nang ihatid siya ni Blue sa bahay nila.

“Blue, maraming salamat. Nag-enjoy talaga ako,” aniya rito.

“I’m glad you enjoyed the party. So I guess, you have to sleep now, mukhang inaantok ka na.”

Humikab siya. “Mukha nga. Sige, ingat ka na lang sa pagmamaneho mo pauwi.”

Tumango ito. Saka bababa na sana para pagbuksan siya nang pinto pero pinigilan niya ito. “Okay na, Blue. You don’t have to do that all the time. You don’t really need to impress me,” sabi niya rito at mabilis ng umibis ng kotse at pumasok sa loob ng bahay nila.

Dumiretso siya sa kanyang silid at ibinagsak ang katawan sa kama niya. Hinila niya ang stuffed toy at inakap iyon. Hay! Blue, gusto kitang yakapin! Pero ito na lang muna yayakapin ko, proxy mo!

Nakatitig lang sa kisame si Blue at nasa isip niya pa rin si Audrie.   Ilang araw pa lang niyang nakakasama ito ay agad nang palagay ang loob niya rito. Parang gusto na tuloy niyang sabihin rito na sana totohanan na lang ang lahat. Na tuluyan ng kalimutan nito na tinutulungan niya lang ito.

Gusto niyang isipin nito na seryoso siyang nanliligaw rito. Pero natatakot naman siya na iwasan nito, na baka mabigla ito. Lalo pa at ang tanging dahilan kaya siya nilapitan nito ay dahil sa humihingi ito ng tulong sa kanya. Para sa kwento nito. Nakatulog siya sa isiping iyon.

Kinabukasan ay tanghali na siyang nagising. Naligo muna siya bago tuluyang bumaba at lumabas ng bahay. Hindi pa man tuluyang nakakalabas ay nakarinig na siya ng tawa ng mga babae na sa tingin niya ay nasa hardin. Hindi nga siya nagkamali, ang ikinagulat lang niya ay naroon din si Audrie.

“Good morning, couz!” sabay pang bati sa kanya ni Peach at Fuchsia. Siyang dahilan upang mapalingon rin sa gawi niya ang si Maricris at Audrie. It’s funny that his first love get along just fine with Audrie. Napapangiti na lang sa tuwing naiisip niyang ang first love niya ay pinsan lang din niya pala.

First year high school pa lang din naman kasi siya noon nang makilala niya si Maricris at hindi niya akalaing kamag-anak nila ito. Mabait kasi ito kaya nagustuhan niya agad. Ngunit bukod sa pinsan niya pala ito ay wala rin itong kahit konting gusto sa kanya.

“Seems like the party’s not over, huh!” aniya sa mga ito.

“Obvious ba?” sagot ni Fuchsia na lumapit sa kanya at bumeso. Ganoon din si Peach at Maricris, bumeso sa kanya.

“Iyong isa ba riyan, eh hindi bebeso sa akin?” nakangising tanong niya nang magtagpo ang mga mata nila ni Audrie.

Umiling lang ito saka niya tinabihan sa bench na inuupuan nito. “You’re here!”

Tumango ito. “Sinundo kasi nila ako, eh. Ang kukulit ng mga pinsan mo. Hindi ako tinantanan hanggang hindi ako pumayag na sumama sa kanila rito,” wika nito.

“Sinabi mo pa! Makukulit talaga ang mga iyan.”

“Di bale nang makulit, magaganda naman kami!” sabat ni Peach.

“You got it right, couz! And we’re not just pretty, we’re also lovable,” si Maricris. Nagkatawanan ang mga ito. Maging si Audrie ay natawa na rin.

“Can you go out with me tonight?” tanong niya kay Audrie.

“Anong go out with you tonight? Kami ang kasama ni Audrie tonight! Asa ka pa!” ani Maricris saka siya tinapik sa balikat.

“Eh di sasama ako sa inyo.”

“Huwag ka ngang kill joy, insan. Gusto lang naming maka-get together itong girlfriend mo. I mean soon-to-be-girlfriend. Welcome her to the family!” Peach grinned.

Napatingin si Blue sa nakangiting si Audrie. Natutuwa siya na palagay na rin ang loob ng mga pinsan niya rito at mukhang ganoon din si Audrie. Looking at her smiling face, he felt like he wants to be the reason for her smiles. Kung kaya lang niyang sabihin rito at hilingin rito na totohanin na lang ang lahat. Damn! What’s happening to me? Napangiti na rin lang siya habang mataman pa ring tinititigan ang dalaga.

PREVIOUS NEXT