Blue's Confession: Finale

Her hearts beating so fast and she can’t help herself from looking at him. She can’t even turn her eyes away from his because they’re both gazing intently at each other. Nanlaki ang mata niya nang walang sabing kinabig siya nito at hinagkan sa mga labi. For the second time, she felt his soft lips on hers. He gently moved as if waiting for her to respond. Hindi man marunong kung ano ang tamang gagawin ay sinubukan pa rin niya hanggang sa hindi niya mapigilan ang sariling mapakapit sa batok nito.

Now she thinks she’s responding well to his kisses. Hindi man sabihin na mahal siya nito, sa halik na pinagsasaluhan nila ngayon ay damang-dama na niya iyon. They shared a very sweet and gentle kisses she never imagined she could have in her entire life. When their lips parted, they had their moment of silence. Their eyes met and he held her on his lean arms. Wala na rin siyang ibang nagawa kundi ang gumanti sa mahigpit na yakap nito. Hindi na rin niya napigilan ang pagpatak ng luhang kanina pa niya pinipigilan.

She can hear his heartbeat now. Tila kinakabahan rin ito. Ngunit kung anuman ang dahilan ng kabang iyon, kailangan na rin niyang basagin ang katahimikang namamagitan sa kanila upang maayos na ang lahat.

“Audrie—.”

“Blue—.”

Nag-uusap ang mga matang nagkatitigan sila. Tumango ito na tila ba sinasabing siya na ang unang magsalita.

“Someone called me and sounded so worried about you that’s why I rushed here.”

He showed off his heart thumping smile and touched her face. “That was my cousin helping me. Thank’s to them and you’re here now.”

“Anong ibig mong sabihin, Blue?” Gusto niyang matawa sa tinatakbo ng isip niya. Pakulo lang ba ng mga pinsan nito ang pagtawag sa kanya at nagkunwaring nag-aalala upang isipin niyang may masamang nangyari sa binata? Ibig sabihin din ba niyon sinadya talaga ni Maricris na ihulog ang journal ni Blue sa tapat niya?

“Audrie… hindi ko alam kung paano ako magsisimula pero kailangan mong malaman na—”

“Na gustong-gusto mo ako?” Nakangiting dugtong niya sa sasabihin nito.

Umiling ito dahilan upang masalubong ang kilay niya sa pagtataka. Nagkamali ba siya ng akala? Hindi ba totoo ang mga nabasa niyang sulat nito? Assuming na naman ba siya?

“Not anymore, Audrie. I don’t just like you now. Because you see, this man right in front of you is super as in super one million times in love with you!”

Sunod-sunod na naman sa pagpatak ang mga luha niya. Tama ba ang narinig niyang mahal na mahal siya ni Blue? “W-walang halong drama?” Umiiyak pa rin niyang wika.

He dried her tears with his fingers. “Walang halong drama, Audrie. I love you so much and I find it hard to tell you that before. Though sinubukan ko iyon noong sa game namin, but when I saw you left, akala ko nabigla kita. Akala ko ayaw mo sa akin.

Everything I did for you… it was all from my heart and just pretended it was not. Araw-araw gusto kong napapangiti kita. Gusto kong maging dahilan ng bawat pagngiti mo. You know, this feeling is so new to me kaya hindi ko alam kung paanong ipaalam sa’yo.” Ginagap ni Blue ang dalawang kamay niya at muli ay mataman siyang tinitigan sa mga mata.

“When you told me to get rid of you, inaamin ko nainis ako sa’yo at sa sarili ko. Dahil pakiramdam ko wala na akong silbi sa’yo kaya tinataboy mo na ako. I’m sorry for thinking that way.”

Pinilit niyang ngumiti kahit naiiyak pa rin siya sa sobrang saya na nadarama. Blue is confessing his love to her but she can’t even utter a word.

“God, Audrie! I love you so much! Please say something. If you want me to court you forever, tell me and I’ll do that for you! If you don’t feel the same way, I will patiently wait hanggang sa mahalin mo rin ako.”

Napayakap siya sa binata sa hindi mapigilang emosyon. “Loko ka! Hindi mo na kailangang gawin iyon. Dahil mahal na mahal din kita Blue! Walang halong drama!”

Tuwang-tuwang niyakap din siya ng binata. Hindi siya makapaniwalang pareho sila ng nararamdaman nito. Hindi niya akalaing magiging masaya din pala ang love story niya at nakamit pa niya ang hero na pangarap niya.

“Audrie?”

“Hmm?” She lovingly looked straight at him.

“Can I change my relationship status now?” nakangiting tanong ni Blue sa kanya.

Kunot-noong itinuon naman niya ang tingin rito. “Bakit naman ako ang tinatanong mo?”

“Because I want it to be in a relationship with, Audrie. Will you confirm my relationship request and accept me to be your boyfriend?”

Hindi niya napigilan ang sarili na mapatili sa tanong nito. Abot-langit na ang saya niya nang malamang mahal siya nito at nadagdagan pa ngayong hinihiling nitong maging boyfriend niya.

“Oo naman!” tanging sambit niya at malugod siyang hinalikan ng binata sa mga labi. Buong puso naman niyang tinugon iyon. Kami na talaga! Trulalu na ‘to!!!

“Talaga, girl? As in totoong kayo na ni Fafa Blue at naagaw mo na talaga siya sa akin?” ani Micheal. Natawa na lang si Audrie sa hirit nito. Sila na nga ni Blue at masayang-masaya siya dahil doon. May isang bagay nga lang siyang nakalimutang ibalik rito noong gabing naging sila. Ang journal nito kung saan nakuha niya ang lakas ng loob umamin rito.

“Yeah, kaming-kami na talaga!” puno ng galak namang tugon niya. Gabing-gabi na pero naroon pa rin sila sa bahay nila Justine.

“Paano iyan, Micheal? Ikaw na lang ang walang love life?” natatawa pang tukso si Justine sa kaibigan.

“Tseee!!! Makakahanap din ako ng totoong magmamahal sa akin, no!”

Nagkwentuhan pa silang magkakaibigan at kahit saan na umabot ang usapan nila nang biglang mag-ring ang cellphone niya. Napangiti siya nang makitang si Blue ang tumatawag.

“Hello, can I disturb you for a while?” tanong agad nito.

“Adik! Hindi ka disturbo sa akin, no! Ano bang maipaglilingkod ko sa’yo kamahalan?”

“Baka pwedeng magkita naman tayo ngayong araw.”

“Yes, saan ba?”

“Lumingon ka lang…”

Nang lumingon siya ay hindi niya mapigilan ang mapangiti sa nakita. Tila punong puno ng mga bituin ang langit pero tiyak niyang hindi mga bituin iyon. “Can you join me here outside?” wika pa ng binata.

Hinanap ito ng kanyang mga mata at naroon nga ito sa labas saka niya mabilis na pinuntahan ito. Hindi mabura ang ngiti niya habang sinusundan ng kanyang mga mata ang nagliliparang umiilaw na bagay sa ere. Nang tuluyan na siyang makalapit kay Blue ay noon niya nalaman kung ano ang mga iyon. Sky lanterns. Kasama nito ang mga pinsan na siyang nagsindi ng ilan na nasa ere na.

“Anong gimik na naman ito, ha?” nakangiting tanong niya sa nobyo.

“Hmm… I just wanna make a wish, girlfriend. And I want you to make a wish too.” Inabutan siya nito ng marker ay masigla naman niyang sinunod ang lahat ng instructions nito. Sa pinakamalaking sky lantern nila sinulat ang wish nilang dalawa.

Kung tutuusin ay wala na rin naman siyang mahihiling pa dahil binigay na sa kanya ng Panginoon ang binata. Kaya hiniling na lang niyang maging matatag sila sa bawat pagsubok na pagdadaan nila sa pagdaan ng panahon. Sinindihan na nila iyon at ilang saglit pa ay lumutang na nga sa ere ang pinakamalaking sky lantern sa lahat.

Sinundan lang nila iyon ng tingin hanggang sa tuluyan na nga itong naglaho. Muli ay hindi niya maipaliwanag ang sayang nadarama at ang tanging dahilan niyon ay ang binata na nasa tabi niya. Nang bumaling siya rito ay may naalala siya.

“Blue, iyong journal mo nga pala nasa akin,” nakangising aniya rito.

“Kaya naman pala nawawala, eh. Pwede ko bang bawiin iyon?”

“Pwede bang huwag na lang?” she smile sweetly and he gathered her in his arms.

Nagpa-cute ito. “Hmm… I want it back, girlfriend. But don’t worry, I’ll give it back to you on our wedding day.”

“Nasaan na ba iyong boyfriend ko at nang makapag-moment naman kami?” Naagaw ang pansin nila sa sinabing iyon ni Justine. Dahilan upang magkatawanan silang lahat nanaroon. Hindi pa yata tapos ang gimik ni Blue dahil nagyaya pa itong pumunta sila sa music lounge ng Vicky’s dahil manlilibre umano ito. Iyon pala, hindi pa ito nakontento sa gimik nitong sky lantern at gusto pa nitong kumanta.

Nang mag-open na ang stage for free jam ay agad na naming nag-volunteer ang nobyo. Tuwang-tuwa naman siyang pinagmasdan ito sa stage. Nagulat lang siya nang tawagin siya nito upang samahan ito sa stage. Pinaunlakan naman niya ito.

“Hey guys! I’m back at this stage again. But this time, I’m with the very special girl in my life, Audrie. Now, I’ll be singing a song and sana lang… she’ll sing with me.”

Nagsigawan ang mga tao at naramdaman niya ang pag-init ng pisngi niya sa hiya. She felt Blue’s hand held her’s tightly as the intro of the song started playing.

“Lying here with you listening to the rain. Smiling just to see the smile upon your face. These are the moments I thank God that I’m alive. These are the moments I’ll remember all my life. I found all I’ve waited for. And I could not ask for more.”

Lalo lang nagtilian ang mga tao nang sa second verse ay napakanta na rin siya. Damang-dama na niya ang pagkanta habang magkahawak ang kamay nila ng lalaking mahal niya. At sa huling bahagi ng kanta ay nag-duet na nga sila.

“I could not ask for more than this time together. I could not ask for more than this time with you. Every prayer has been answere. Every dream I have’s come true. And right here in this moment is right where I’m meant to be. Here with you, here with me.”

The song ended with a kiss and crowd just even shouted for more. Napangiti na lang sila ni Blue sa maraming tao at magkahawak kamay pa ring bumaba ng stage. And soon as they sat down, he utter those words she loves to hear.

“I love you, Audrie.”

“I love you too, Blue.”

Wakas

PREVIOUS